صنعت سینما در دنیای امروز جایگاهی غیرقابل انکار در حوزه اجتماعی و فرهنگی دارد اما شاید تمرکز بیش از حد بر روی سینماهای فعال در کلانشهرهای کشور، کسی را به یاد فقدان پرده سینما در شهرهای کوچک تر نیاندازد درست مانند شهرستان گلوگاه!

به گزارش شرق پرس, امروزه در بیشتر شهرهای بزرگ کشورمان و دنیا، ساخت سینماهای پنج و ۷ بعدی در دستور کار قرار گرفته است اما متولیان برخی شهرهای دیگر از جمله شهرهای کم جمعیت تر هنوز به این فکر نیافتاده اند که داشتن سینما یک نیاز اجتماعی و مطالبه ای به حق از سوی ساکنان به خصوص نسل جوان است زیرا بسیاری از پیام های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و.. را در جهان کنونی از راه مجرایی ارتباطی به نام سینما به مخاطب انتقال می دهند حال آنکه هنوز به ماهیت و اهمیت این رسانه اجتماعی در شهرهایی مانند گلوگاه از سوی مسئولان بدرستی پی برده نشده است.

سینما هنری به تمام معنا و یکی از مهم ترین ارکان فرهنگ سازی و سوق اندیشه و افکار عمومی ملت به سوی ارمانها و اهداف هر جامعه ای واخرین ادراک از درکها و دستاوردهای هنری و فرهنگی می باشد که به این دلیل به هنر هفتم مشهور است.

پس مسلما همیشه در طول تاریخ اخرین دستاورد یک علم فرهنگی پیشرفته ترین و موثر ترین جلوه فرهنگ سازی و گراینده افکار عمومی به سوی ارمانها جامع هر جامعه ای بوده .اهمیت و ضرورت وجود سینما در کنار دیگر رسانه های فرهنگی یک امر بسیار مهم و درمتن فرهنگ سازی جامع اسلامی ما نیز به وضوح دیده میشود تا جایی که رهبر کبیر انقلاب ما دررابطه این مهم فرمودند: ” اعتلای سینمای کشور، نیازی محسوس است و همه باید این حقیقت را دریابند که هنر مهم و بسیار برجسته سینما برای کشور، یک نیاز و ضرورت محسوب می شود.”

از سرمایه گذاران در بخش فرهنگی و ساخت سینما حمایت می کنیم

رییس اداره فرهنگ و ارشاد گلوگاه گفت: گلوگاه شهری است که نیاز به مکان تفریحی فرهنگی مانند سینما دارد از آنجایی که جوانان گلوگاه برای گذراندن اوقات فراغت خود مکان مناسبی ندارند، وقت خود را صرف تفریحات ناسالم میکنند.

وطن پور گفت: از آنجایی که مردم این شهر اکثرا کشاورز هستند شرایط مالی برای هزینه و ساخت سینما ندارند. وی گفت ما آمادگی داریم از کسانی که بخواهند برای ساخت سینما اقدام کنند حمایت کنیم حتی به آنها وام می دهیم و از سرمایه گزاران استقبال میکنیم. تلاش زیادی کردیم که حداقل بجای سینما از سالن اداره فرهنگ و ارشاد برای نمایش فیلم یا اجرای موسیقی مردم را به این محیط های فرهنگی جذب کنیم اما برای اجرای موسیقی پاپ که جوان پسند است بسختی اجازه داده میشود.
وی گفت: من از کسانی که تصمیم به ساخت سینما دارند میخواهم که یک مکان بزرگ را انتخاب کنند و سینمای ۳ یا ۴ بعدی بسازند.
وطن پور گفت: دو طرح پیشنهادی به فرمانداری گلوگاه داده ایم، یکی ساخت موزه در گلوگاه که هم موجب اشتغالزایی برای جوانان می شود و هم توریست ها را جذب میکند و دیگری احداث یک نمایشگاه دائمی که در مرکز شهر و در دسترس مردم باشد.
تباکی معاون فرماندار گلوگاه می گوید ساختن یک مکان فرهنگی هنری نیازمند حداقل ۲میلیارد پول است. برای اینکه یک سرمایه گذار از این هزینه زیان نبیند باید یک مجموعه کامل فرهنگی هنری از جمله سینما، کافی شاپ و .. در کنار هم بسازد. تاکنون هیچ سرمایه گذاری برای ساخت مجموعه ای این چنین مراجعه نکرده است.
آنگونه که آقای محمودجانلو از شهروندان گلوگاهی می گوید، جوانان این شهر برای پر کردن اوقات فراغت از نعم سینما محرومند و ناگزیر باید به ساحل پناه ببرند که آن هم گزینه ای کلیشه ای و تکراری شده است.
وی می افزاید: وقتی در تلویزیون تبلیغ پخش فیلم های سینمایی تازه اکران شده در سینماهای تهران و شهرهای دیگر کشور را می بینم برای دیدن فیلم ها به شهرهای اطراف می رویم که تاکنون چند بار برای این منظور به مرکز استان رفته ایم اما درخواستی که از مسوولان شهرستان بخصوص نماینده مجلس، فرماندار و مدیران حوزه های فرهنگی و هنری دارم این است که نسبت به ساخت سینما برای شهرمان جدیت بخرج دهند زیرا این یک نیاز انکارناپذیر است.
سینما مهتاب گلوگاه که در سال ۱۳۵۳ فعالیت خود را در خیابان نواب وسپس با تغییر مکان در سال ۵۸ به خیابان امام(ره) آغاز کرد یکی از سینماهای مهم استان بود که بهترین فیلم‌های آن روز را به نمایش می‌گذاشت و طرفداران پرو پا قرصی داشت، اما این شور و هیاهو به ‌تدریج با ورود انواع و اقسام دستگاه‌های سمعی و بصری از رونق افتاد تا جایی که چهار ماه پس از فوت مالک در سال ۷۲ توسط وراث به دلیل درآمد ناچیز حاصله پرونده آن بسته و اکنون تبدیل به کارگاه MDF شده است.

اکران آخرین مهلت, آخرین مهلت برای سینما مهتاب بود

یوسف کلبادی‌نژاد که بهترین روزهای خود را در سینما مهتاب گلوگاه مشغول کار بود درباره این روزها به فارس گفت: علاقمندان زیادی از شهرها و روستاهای اطراف برای دیدن فیلم به سینمای گلوگاه می‌آمدند و برخی روزها جمعیت آنقدر زیاد بود که مردم روی زمین می‌نشستند، تا فیلم تماشا کنند. وی درباره نخستین و آخرین فیلمی که روی پرده سینما مهتاب گلوگاه اکران شد، اظهار داشت: نخستین فیلم را به خاطر ندارد اما جالب است که “آخرین مهلت” نام آخرین فیلم آن است. کلبادی‌نژاد به همان موضوع همیشگی یعنی نداشتن صرفه اقتصادی برای مالکان که منجر به تعطیلی سینمای گلوگاه شد اشاره و گفت: هر چند به ظاهر کلوپ‌ها، ماهواره‌ها و خطوط اینترنت جای سینما را گرفته‌اند اما جوانان به مرور می‌فهمند که اینها جایگزین خوبی برای سینما نیستند.

 برای اینکه بفهمیم جوانان گلوگاهی در حال حاضر چه سرگرمی‌ای دارند و آیا مایلند تا سینمای شهرشان دوباره راه‌اندازی شود با چند نفرشان گفتگو داشتیم:

شهرام کلبادی که دانشجوی مدیریت دولتی است، گفت: برای دیدن فیلم دلخواه به سینمای شهرهای دیگر می‌روم و چه خوب می‌شد اگر شهرمان سینمایی داشت تا مجبور نشویم به جاهای دیگر برویم. مردم شهر به خصوص جوانان در آرزوی پرده سینما هستند مکانی آرام با اثربخشی فرهنگی ولی دریغ که طرح و برنامه ای برای سینمای گلوگاه مشاهده نمی شود.
جوانان احساساتی هستند، نیاز به تفریح و بازی و سرگرمی دارند، حق هم همین است اما آنها باید بدانند سرمایه‌گذار به فکر منفعت و سود بیشتر است و تاسیس سینمای تنها در شرایط فعلی کاری است که هر کس نمی‌تواند تبعات آن را بپذیرد. واقعیت آن است که با همه تدابیر ریز و درشت و جراحی‌های کوچک و بزرگ در سینمای کشور، هنر هفتم به سختی می‌تواند به روزهای اوج خود برگردد و این پرنده زخم خورده به این زودی‌ها یارای پرواز کردن ندارد. البته با تبلیغاتی نظیر تلویزیون‌های ال سی دی در ابعاد مختلف و تکرار اینکه سینما را به خانه بیاورید نباید برای سینما آینده‌ای درخشان را امیدوار بود. جدای از همه اینها هر وقت مسئولان ما راضی شدند که سهم پنج درصدی ارگان خود را به بخش فرهنگی تماما پرداخت کنند، آنوقت گوشه‌ای از دغدغه‌های فرهنگی حل می‌شود.

چه کسی را باید مقصر دانست؟ آیا تاسیس یک مکان فرهنگی کوچک آنقدر سنگین و زمان بر و هزینه آور است که سالهای سال است نمایندگان مجلس ما و مسئولان فرهنگ و ارشاد و شهرداری و بقیه و بقیه در آن مات و مبهوت مانده اند؟؟؟

گزارش:سمیه اوانپور/ مریم کلبادی نژاد

/انتهای خبر