شرق پرس: دکتر حسین اسلامی ساروی رئیس مرکز مازندران شناسی در نکوهش بدرفتاری با طبیعت یادداشتی را به شرق پرس ارسال داشت که در ادامه این متن با احساس را ملاحظه می فرمائید:
…اگر انصاف داری، احساس داری، عاطفه داری، امسال چهارشنبه سوری تفنگهای شکاری را بیاور بیرون، وسط شهر آتش بزن.
تا من هم بیایم شادی کنم تا قرقاولها، بچه های قرقاول تا آهو و بچه آهو تا کبـک ها و اردک‌ها، تا پرندگان و چرندگان همه با هم، با بر سر عقل آمدن تو، یک چهارشنبه سوری درست و حسابی داشته باشیم.
همه می‌دانند و همه شنیدند و می‌گویند که شکارچی عاقبت به خیر نمی شود، ما در مازندران یک ضرب المثل داریم که ( سَرزَن و بِن زَن) عاقبت به خیر نمی شود.
سَرزَن یعنی همین تفنگ به دستان قاتل جانداران طبیعت که همه ی زیبایی جنگل به وجود آنهاست، تفنگ هایتان بشکند که جنگل ها را سوت و کور کردید، و ما به (بِن زَن) یعنی کسی که درخت را قطع می کند، بُن می زند، او را هم عاقبت به خیر نمی دانیم، تردید نکنید، ( سَرزَن و بِن زَن) عاقبت به خیر نمی شوند.
جان حیوانات را نگیرید، آنها هم زندگی را دوست دارند، جان را خدا به آنها داده، جنگل خانه آنهاست، جان درختان را نگیرید، تن درخت را زخمی نکنید، درختان هم جان دارند، تن آنها را به درد نیاورید، درختان را نکشید، قاتل درخت، قاتل پرنده، قاتل آهو، قاتل آدم ، همه در یک ردیف هستند، قتل قتل است ، جان را خدا به من و شما و پرنده و درخت و گیاه و حیوان با هم عنایت کرد.
تفنگ دست گرفتن افتخار نیست، تفنگ دست گرفتن و جائی پنهان شدن و از راه دور حیوانی را نشانه رفتن اوج ناجوانمردی است، حیوان با بینی و چشم و با دست و پا از خودش محافظت می کند، اگر دشمن تو هست که نیست، اگر خصومت با تو دارد که ندارد، و اگر تو با حیوان مشکل داری، و اگر تو فکر می کنی جنگل جای تو است و جای حیوان نیست، اگر جای حیوان را می خواهی بگیری، پس مردانه تو هم با دست و پا و چشم و بینی به جنگ حیوان برو، چرا با اسلحه در یک گوشه سنگر می گیری و به نامردی حیوان را می کشی؟
شکارچی حیوان و پرنده و جانداران طبیعت شدن اصلاً افتخار نیست، ننگ اسـت، سرافکندگی دارد، گوشت شکار خوردن بلای جان تو می شود.
با طبیعت و جانداران طبیعت اینهمه ستیز فقط می تواند ناشی از عقده ی درون تو و ناتوانی تو در بهسازی زندگی تو باشد، نشانه ی ضعف و اوج ناتوانی یک آدم است که برای سرگرمی و تفریح به قتل و کشتار یک جاندار دست بزند.
مگر می شود باور کرد که یک نفر انسان باشد و بعد برای تفریح با تفنگ در یک گوشه جنگل پنهان شود و یا با سگ شکاری به تعقیب یک پرنده برود که او را ناگهان به گلوله ببندد و بکشد و بخورد.
مگر می شود با تبر و ارّه ی موتوری به جان یک درخت افتاد که تن و دل تمام درختان منطقه را بلرزاند. آسایش و آرامش درختان و جنگل را بهم بزند که چوب قاچاق کند تا نان بخورد.
بیائید از کشتار و قتل پرندگان و حیوانات و درختان دست بردارید.
بیائید ما را هم در یک شادی ملّی شریک کنید، بیائید در چهارشنبه سوری امسال همه با هم در کنار آتش بسیار دل چسب از هیزم تفنگهایتان خوش باشیم. تفنگهایتان فقط یک جا می توانند ما را خوشحال کنند، آنهم به آتش کشیدن تفنکها در چهارشنبه سوری امسال که زندگی بدون تفنگ شکاری برای ما و شما پرنده و حیوان و جنگل خیلی زیباتر است.
حسین اسلامی ساروی- اسفند۱۳۹۳
