اگر این قبیل برنامه‌ها، صرفاً تبلیغات بی اساس، برای سرکیسه کردن خانواده‌های آرزومند قبولی فرزندان دلبندشان در کنکور باشد، شایست نیست که رسانه ملی، زمینه ساز این کلاهبرداری آشکار باشد

شرق پرس: هرکس که در این روزها بیننده احتمالی شبکه های سراسری تلویزیون جمهوری اسلامی ایران باشد، متوجه شده است در اکثر این شبکه‌ها، برنامه هایی به روی آنتن می‌رود که محتوای تقریباً یکسان و تکراری آنها، در این موضوع خلاصه می‌شود که طراحان آن با تبلیغات فریبنده، در صدد اثبات ادعای خلق معجزه برای قبولی داوطلبان در کنکور سراسری می‌باشند.

تهیه کنندگان این قبیل برنامه‌ها مدعی ابداع روش های اعجاز گونه برای کمک به داوطلبان ورود به دانشگاه با کسب رتبه های برتر، آنهم در “رشته – دانشگاههای” پرطرفدار هستند.

ادعای ایشان اگر واقعیت داشته باشد، از طرفی بدین معناست که برای قبولی در کنکور سراسری، نیازی نیست که دانش آموز در دوران تحصیل، درس‌خوان و پرتلاش باشد. بلکه بدون پشتوانه علمی و فقط با بکارگیری ترفندهایی که بنا به ادعای مدرسان این برنامه‌ها، حتی در اداره ثبت مالکیت معنوی به نام خودشان به ثبت رسیده است!!، می‌توان در رشته و دانشگاه دلخواه، پذیرفته شد. و از طرفی دیگر، نشان دهنده ناکارآمدی دستگاه عریض و طویل کنکور برای پذیرش داوطلبانی شایسته، ذیصلاح و علاقمند به تحصیلات دانشگاهی است.
جالب توجه اینکه شاهد مثال آنها میهمانانی هستند که به این برنامه‌ها آورده می‌شوند. بنا بر ادعای آنها، این افراد اکنون دانشجویانی هستند که دوره متوسطه را با معدل کل ۱۰ و نداشتن وقت و یا حوصله کافی برای درس خواندن سپری کرده، ولی تنها و تنها با خرید بسته های آموزشی این موسسات و تبعیت از روش های مختلف پیشنهادی توسط ایشان، در طول مدت زمانی کوتاه تا برگزاری کنکور، حائز رتبه های برتر، آنهم در رشته های مهندسی، پزشکی و یا دندانپزشکی دانشگاه های درجه یک کشور، بویژه تهران گردیده‌اند.
اگر هم این قبیل برنامه‌ها، صرفاً تبلیغات بی اساس، برای سرکیسه کردن خانواده‌های آرزومند قبولی فرزندان دلبندشان در کنکور باشد، شایست نیست که رسانه ملی، زمینه ساز این کلاهبرداری آشکار باشد.

هرچند تلویزیون جمهوری اسلامی ایران در سال های اخیر، از سویی به دلیل ضعف عملکرد و ناکارآمدی مدیران و برنامه سازانش، و از دیگر سو، گسترش شبکه های ماهواره ای فارسی زبان، بطور قابل توجهی دچار ریزش مخاطب شده است. اما با این همه، هنوز هم هستند کسانی که برای این رسانه تاثیرگذار، ارزش و اعتباری قائل بوده و فکر می‌کنند، اگر یک فرد کارشناس، امکان حضور در قاب تصویر این رسانه را پیدا کرده، حتماً به نحو شایسته ای احراز صلاحیت شده است. غافل از این‌که تهیه‌کنندگان این قبیل برنامه‌ها، با پرداخت “پول” این “حلال مشکلات” به راحتی در شبکه های مختلف سراسری تلویزیون جولان می‌دهند.
جالبتر اینجاست که با وجود شبکه مستقل تلویزیونی در سازمان صداوسیما به نام “شبکه آموزش” بازهم اکثر شبکه های سراسری به پخش این قبیل برنامه ها مشغول هستند.

برنامه های دیگری که این روزها متعجبانه شاهد پخش آن در قاب تلویزیون جمهوری اسلامی ایران هستیم، مسابقات تلویزیونی گوناگونی است که با تبلیغات اغواگر مجریان و وعده و وعیدهای وسوسه انگیزشان برای برنده شدن جوایز نقدی هنگفت، مخاطبان را تشویق به استفاده از اپلیکیشن های مختلف می کنند. بدون اینکه کوچکترین اشاره ای به هزینه های تحمیلی به صورتحساب مشترکان برای شرکت در این مسابقات داشته باشند.
این هم نوع دیگری از کلاه برداری حرفه‌ای، از جمع کثیر هموطنان، از طریق “رسانه ملی!! ” است.

به نظر می‌رسد برای اثبات ناکارآمدی و تشریفاتی بودن شورای نظارت بر صداوسیما همین موضوعات به تنهایی کفایت می‌کند.

 

  • نویسنده : محمود رضایی