شرق پرس-محمد مبرا : با آغاز فصل سرما رفته رفته باید منتظر بارش برف در ارتفاعات مازندران باشیم. مناطقی از استان که میزان برخورداری از امکانات در آن تا حدود زیادی کمتر از سایر نقاط استان و کشور است.
اما در این بین دلهره وجود مدارس غیر استاندارد در این مناطق یکی از مشکلاتی است که نگرانی ها را در این زمینه افزایش می دهد. استفاده از وسایل گرمایشی غیراستاندارد که شاید هر لحظه امکان بروز حادثه ای ناگوار را شدت می بخشد در روستاها و ییلاقات استان مازندران بصورت عادی استفاده می شود که شاید چاره ای هم برای اداره کنندگان این مدارس کوچک نباشد.
متاسفانه بخاطر دوری این روستاها از شهر نه تنها امکان انعکاس به موقع مشکلات و رفع آن در مدارس وجود ندارد بلکه حتی رسانه ها هم بعضاً غافل از انبوه نارسایی های این مدارس دورافتاده هستند و اینگونه می شود که همیشه پس از وقوع حادثه و بحران تازه به فکر رفع و ریشه یابی مشکل می افتیم . !
طبق گفته استاندار مازندران از هر ۵ مدرسه یک مدرسه در معرض بحران طبیعی قرار دارد که به عبارتی حدود ۲۰درصد از مدارس کل استان که این مدارس نیز معمولا بالای ۴۰ سال عمر (یا همان قدمت) دارند . مدارسی که برای گرم کردن آن هم معمولاً از وسایل غیراستاندارد استفاده می شود که مانند بمب ساعتی کودکان مان را هر لحظه تهدید می کند.
از طرفی وقتی حادثه مدرسه روستای شین آباد در شهرستان پیرانشهر اتفاق افتاد شاید کمتر کسی فکر می کرد این حادثه ناگوار چنین ابعاد گسترده ای پیدا کند و حتی دشمنان نظام اسلامی و رسانه های وابسته به آنها این اتفاق را وسیله ای برای عقده گشایی و تسویه حساب با کشورمان قرار بدهند.
برخی منتقدین نیز بر این باور هستند که اگر کمی توجه بیشتری می شد و بجای هزینه های میلیاردی برای هوشمندسازی برخی مدارس و هزینه های نظیر آن کمی به فکر امکانات اولیه در مدارس دورافتاده بودیم هیچگاه این اتفاق نمی افتاد و آن کودکان معصوم اینگونه عذاب نمی کشیدند و نظام جمهوری اسلامی نیز متحمل این هزینه ها نمی شد.
شاید انتقادات خیرخواهانه اینچنینی خاطر برخی بزرگواران مسئول را بیازارد اما می ارزد به اینکه دانش آموزان مدرسه ای دیگر سرنوشت دختران شین آبادی را نداشته باشند.
سردبیر
