قدیمی ترین سرآشپز اکبرجوجه از وفاداری خود به شغلش می گوید،با اینکه در این راه مشکلات و خستگی های زیادی او را آزرده همچنان به حرفه خود وفادار مانده است.

اختصاصی شرق پرس: غذای ایرانی درمیان همه اقوام از اصالت و شهرت ویژه ای برخوردار است. غذا ازجمله نیازهایی است که هرموجود زنده ای درتمام اوقات روزبه آن می پردازد و می توان گفت از نیازهای اساسی بشراست.

قدیمی ترین سرآشپز اکبرجوجه از وفاداری خود به شغلش می گوید،با اینکه در این راه مشکلات و خستگی های زیادی او را آزرده همچنان به حرفه خود وفادار مانده است.

“اکبر سینه سپهر”بیشتر از سه ده عمر خود را به آشپزی در رستورانها پرداخت . وی هم اکنون ۶۰ سال دارد و همه همکاران او را “عمواکبر”می شناسند و از کسانی هست که با رفتار دوستانه و صمیمی خود به دیگران گذشت و بردباری درمحل کار را می آموزد.

“عمو اکبر”در مورد شروع کارخود می گوید۲۹ سال داشتم که در رستوران ظرف می شستم، آن زمان غذا ۳۰تومان بود و حقوق کارگری خیلی کم بود ولی هزینه زندگی خانوادگی او را تأمین می کرد. وی می گوید بعدها نگهبان شب رستوران شدم و ۴سال شب ها بیدار بودم .

  سرآشپز قدیمی اکبر جوجه،  با شکایت از زمانی که شرایط تحصیل برایش مهیا نبود می گوید به دلیل شرایط مالی خانواده ام مجبور شدم در کنار پدر به کار بپردازم و از اینکه بیسواد هستم مشکلات زیادی در روابط اجتماعی و کاری دارم.

بعد ۶ سال به آشپزخانه رفتم و در کنار آشپز های قدیمی با فن آشپزی جوجه سرخی آشنا شدم آن زمان “حاج اکبر”کسی که “غذای اکبرجوجه”را ابداع کرده بود، تجربه خود را در اختیار من گذاشت و موفقیت خود را مدیون ایشان هستم که صادقانه راز آشپزی خود را در اختیارم گذاشت.

او از سختی تهیه این غذا می گوید و اینکه کوچکترین سهل انگاری و بی دقتی ممکن است باعث خراب شدن غذا شود، چون جوجه نیاز به حرارت خاصی دارد که عدم رعایت آن موجب از بین رفتن نرمی و تردی آن می شود.

وی از اینکه سه دهه از عمر خود را با جوجه ها سپری کرد خاطرات خوبی دارد و آنان را دوستان همیشگی خود می داند تا جاییکه حتی در خواب از او جدا نیستند.

عمو اکبر در مورد کارفرمای خود که بیشترین انگیزه برای ادامه کار بوده می گوید ۱۱ سال برایش کار کردم و با اینکه حقوق ما کم بود اما بیشتر مایحتاج زندگی را برایمان تأمین می کرد و از دیگر مدیران هم می خواهد به نیازهای کارگران توجه کنند.

وی در مورد موفقیت یک رستوران می گوید زمانی که کارگر از همه نظر تأمین باشد و دغدغه ای نداشته باشد صادقانه و درست کار می کند و حاصل هماهنگی مجموعه رستوران، رضایت مشتری و افزایش فروش می شود.

اودرحالیکه ۳ فرزندش به شغل پدر روی آورده اند به دیگران توصیه می کند به مشاغلی که بیشترین وقت و ساعات عمر آدمی را تلف می کنند، نپردازند و به دیگران توصیه می کند برای تحصیل و شرایطی که به راحتی می توانند از آموزش برخوردار باشند ارزش قائل شوند و قدر این شرایط را بدانند.

سینه سپهر درحال حاضر می تواند به تنهایی غذای ۱۵۰۰نفر و بیشتر از آن را آماده کند و راز موفقیت خود را ایمان و علاقه به کارش می داند. این آشپز کهنه کار همچنین  یکی از مشکلات حرفه آشپزی را ساعت طولانی که باید کنار اجاق روشن و بوی غذا سپری کرد، می داند.

این روزها خستگی در چشمان او پیداست و منتظر روزی است که بازنشسته شود و بتواند با حقوق مستمری روزهای مانده عمر خود را در کنار خانواده به استراحت بپردازد.

این آشپز قدیمی شهر گلوگاه از گذشته، سخت کوشی و تلاش مداومش می گوید که زماینکه همه خانواده در خواب بودند از منزل خارج می شد و بعد از پایان کار وقتی به خانه برمی گشت همه خواب در خواب بودند. در لابه لای صحبتهایش گلایه هایی هم از برخی داشت اما اینها دلیل نمی شد تا از عزم و اراده اش برای بهترین بودن بکاهد.

“عمو اکبر”به خاطر موفقیت شغلی خود در حرفه آشپزی خوشحال است اما چیزی که او را می رنجاند شرایط گذشته اوست که نتوانست به مدرسه برود.

گزارش و عکس :سمیه اوانپور