با وقوع  سیل اخیر در شهرستانهای  مرکزی و شرقی مازندران, دومین زنگ خطر برای مسئولان به صدا درآمد.

 به گزارش شرق پرس, سیل نکا را همه بیاد داریم. زمانیکه  آن فاجعه  مردم شرق مازندران را داغدار کرد, برخی از همان موقع آنرا قهر طبیعت و هشداری برای مسئولان قلمداد کردند. اما پس از فروکش کردن آن واقعه تلخ , تخریب طبیعت حتی با شتاب بیشتری ادامه یافت. تا اینکه اخیرا بارشهای غیر معمول (که بازهم نشانی از دست بردن بشر در طبیعت است) ثابت کرد چه در مرحله قبل از حادث شدن بلایای طبیعی و چه بعد از آن و مدیریت حوادث, استان ما در وضعیت نا مناسب و بحرانی قرار دارد.

سیل های اخیر شهرستانهای مرکزی و شرقی مازندران و در پی آن خسارتهای میلیاردی که به همراه داشت, دومین هشدار طبیعت به همه ی ما بود که شاید ادامه روند تخریب محیط زیست و قطع درختان حتی فاجعه بار تر از سیل نکا  را برای ما به دنبال خواهد آورد.

تلخی ماجرا اینجاست, که دست بردن در طبیعت و برهم زدن تعادل آن در برخی اوقات تنها به پای مردم منطقه نوشته می شود, آنگونه که بحث خروج دام از طبیعت آنقدر در رسانه ها پر رنگ دیده می شود که گویی تمام مشکلات طبیعت از بومیان و دامداران است, در صورتیکه عمده مشکلات از اجازه برداشتهای بی حد و حصر درختان, شن , ماسه, خاک, وحتی سنگ ! از طبیعت مازندران  است.

آنگونه که حتی درآمد این تخریب ها هم عاید مردم استان نمی شود و آنجایی هزینه می شود که کیلومترها دورتر از استان زر خیز ماست. حتی اگر درآمد این نوع تخریبها به جیب مردم مازندران برود که نمی رود, در اصل پول خون خود را می گیرند. و از طرفی عاقلانه هم نیست مردمی که استان شان به بهانه داشتن طبیعت, مجوز ورود صنعت نمی گیرد و نقش بیکاری  و فقر  روز به روز بیشتر می شود, داشته های طبیعی و منحصر به فرد خود را بفروشد! و خرج روزمرگی استان کند.

 انشالله این هشدارها توسط مسئولین امر جدی گرفته شود و در کنار بازدید ها, مصاحبه ها و برآورد خسارت ! کمی هم کار زیربنایی و کارشناسی برای مقابله با بحران  تخریب محیط زیست انجام دهند.

محمد مبرا-سردبیر شرق پرس