شرق پرس – سردبیر : قتل همسر دوم محمد علی نجفی، با سلاح گرم آنهم به دست کسی که سابقه وزارت و شهرداری پایتخت را داشت، سوژه داغ روز گذشته بود.
باور کردن اقدام مجرمانه محمدعلی نجفی که فارغ از مدیریت های کلانی که در پرونده اش دیده می شود، فردی فرهیخته در نظام و انقلاب اسلامی و استاد دانشگاه محسوب می شود کمی سخت به نظر می رسد.
گرچه گمانه زنی درباره انگیزه اصلی قتل که شایعاتی فراوانی از قبیل افشاگری، درگیری های خانوادگی، مسائل امنیتی و … درباره آن وجود دارد کمی زود به نظر می رسد اما نجفی مانند همه افراد دیگر جامعه است که در مشاجرات خانوادگی یا غیرخانوادگی عصبی می‌شوند و رفتارهای خطرناک و جبران ناپذیری از آنان روی می دهد که در حد یک فاجعه است.آری شهردار و وزیر سابق تافته جدابافته از جامعه نیست او فقط یک انسان مانند همه ی ماست که ممکن است فشار عصبی مشکلات کاری و … موجب شود در یک لحظه کاری کند که دیگر جبران آن ناممکن است.
مخصوصاً در شرایط فعلی که فشار اقتصادی افراد زیادی از جامعه را درگیر خود کرده است، این قبیل رفتارهای آنی و غیرقابل تصور آنهم برای همه اقشار مختلف جامعه نیز ممکن است بیشتر روی دهد. بدانیم که موارد شبیه نجفی آنهم در ابعاد گسترده، در کشور رخ می‌دهد اما بدلیل مطرح نبودن اشخاصی که دچار چنین جرم ها و جنون های لحظه ای می شوند، بازتابی شبیه به حادثه خانه نجفی در جامعه ندارند. برای اثبات این مورد کافیست وقت بگذارید و به دادگاه و دادگستری شهر خود سری بزنید.
احساس ناامیدی و خشم فرو خورده‌ی مرتبط با آن مساله‌ای جامعه شناسانه است که در حال حاضر در کشور ما با ریشه‌های اقتصاد سیاسی نیز گره خورده و ممکن است هر روز یک تراژدی تاسف آور را در گوشه ای از کشور بوجود آورد.
همانطور که پیداست ریشه مشکلات اینچنینی جامعه تنها متوجه فرد نیست و نهادها و ارگان ها و دستگاه های مختلفی ازجمله:
صداوسیما و رسانه ها که با توجه به میزان مخاطب می تواند در ایجاد نشاط و آرامش و آموزش جامعه تاثیرگذار باشد
مدیران اقتصادی جامعه که ریشه بسیاری از ناهنجاری ها را می توان در اقتصاد یافت
روحانیون و نهادهای فرهنگ ساز؛ که تاثیر بسیاری در تزریق معنویت در جامعه دارند
بهداشت و درمان؛ که درباره اختلالات روانی شهروندان آموزش و برنامه ریزی و هدف داشته باشد و …
در این موارد مقصر و مسئول هستند.
محمد مبرا – فعال حوزه رسانه
- نویسنده : محمد مبرا
