به گزارش شرق پرس, حضور در تور رسانه ای یک روزه روابط عمومی سازمان جهاد کشاورزی مازندران و هم چنین مصاحبه مطبوعاتی رئیس سازمان جهاد کشاورزی مازندران به مناسبت هفته دولت بهترین فرصت را فراهم آورد تا هم با قابلیت های بی شمار این بخش اقتصادی بسیار مهم در استان آشنا شویم و هم از مشکلات پیدا و پنهان آن آگاهی یابیم و حاصل جمع بندی ها هم نوشتاری است که در ذیل می آید.
استان مازندران رابه حق می توان نگین کشاورزی ایران نامید چرا که قابلیت هایی همچون :
-تولید بیش از ۷۵ نوع محصول مختلف در این استان با سه نوع آب و هوای ( معتدل خزری، معتدل کوهستانی و سرد کوهستانی )
-رتبه نخست ضریب کشت « شاخص بهره وری از زمین » ۳۵/۱ در استان مازندران درمقایسه با ۷/۰ میانگین کشوری که سبب شده تا اراضی زیر کشت سالانه استان به بیش از ۶۳۵ هزار هکتار افزایش یابد.
-رتبه اول ضریب مکانیزاسیون « بالاتر از ضریب شاخص » در سطح کشور.
-رتبه نخست در تولید ۱۴ محصول زراعی ، دامی و شیلاتی در کشور « شلتوک برنج ، مرکبات ، کیوی ، کلزا ، شبدر ، گل و گیاهان زینتی « آپارتمانی ، درخت و درختچه های زینتی ، گلهای شاخه بریده » نهال زیتون ، گوشت سفید «مرغ» ، جوجه یک روزه گوشتی ، ماهیان گرمابی ، تکثیر و رها سازی بچه ماهیان استخوانی و تکثیر و رها سازی بچه ماهیان آزاد و هم چنین رتبه دوم در ۶ محصول دیگر.
-رتبه نخست در بسترهای تولید ۱۱ محصول زراعی ، دامی و شیلاتی در کشور « سطح زیر کشت برنج ، سطح زیر کشت مرکبات ، سطح زیر کشت شبدر ، سطح زیر کشت کیوی ، سطح زیر کشت کلزا ، واحدهای دامی گاو و گوساله بومی ، ظرفیت واحدهای جوجه کشی دارای پروانه ، ظرفیت واحدهای مرغ مادر گوشتی دارای پروانه ، ظرفیت واحدهای مرغ گوشتی دارای پروانه ، صید ماهی سفید و صید ماهی کیلکا » و هم چنین رتبه دوم در ۵ محصول دیگر.
-رتبه نخست مازندران با ۱۰ درصد ارزش افزوده اقتصادی تولید « حدود ۵/۴ برابر میانگین کشوری » در سطح کشور.
-تولید ۳۰ درصد جوجه یک روزه کشور ، ۴۴ درصد برنج و ۱۱ درصد گوشت مرغ و ۴۵ درصد مرکبات کشور.
-تولید ۸ میلیون و ۲۰۰ هزار تن انواع محصولات کشاورزی نزدیک به ۸ درصد از کل تولید محصولات کشاورزی کشور تنها در ۳/۲ درصد از زمین های کشاورزی کشور.
-وجود تنها زنجیره کامل طیور خاورمیانه در استان مازندران.
-تامین ۲۰ درصد اشتغال استان مازندران توسط بخش کشاورزی.
-وجود ۲۳% ارزش افزوده اقتصادی استان در بخش کشاورزی.
تنها بخشی از قابلیت ها ، توانمندی ها و ظرفیت های ریز و درشت این استان در بخش کشاورزی و زیر بخش وابسته به آن است بنابراین این استان به معنای واقعی کلمه همچون نگینی بر تارک کشاورزی ایران زمین می درخشد.
اما همین نگین درخشان در درون خود با مشکلات ریز و درشت فراوانی روبروست که در صورت عدم توجه به آن امکان افول این گوهر درخشان را فراهم خواهد آورد مشکلاتی که برخی از آنها پیدا و عیان اند و برخی هم ناپیدا و پنهان که در هر صورت باید چالش ها و آسیب های جدی از پیش روی توسعه بخش کشاورزی استان برداشته شوند.
مشکلاتی همچون سهم ناچیز بخش کشاورزی استان از اعتبارات جاری و عمرانی استانی و ملی ، تغییر کاربری های گسترده اراضی در بخش کشاورزی ، کاهش تدریجی متوسط مالکیت از زمین و بهره برداری از اراضی زراعی و باغی ، فاصله بسیار زیاد بین مراکز تحقیقاتی و دانشگاهی با مزارع کشاورزان در انتقال یافته های نوین به کشاورزان ، کمبود شدید منابع آبی بخصوص برای کشت های دوم ، کمبود نقدینگی و سرمایه در گردش برای توسعه بخش کشاورزی ، فقدان طرح جامع الگوی کشت ، بالا بودن سود تسهیلات در بخش کشاورزی ، عدم تناسب بین اشتغال در بخش کشاورزی استان و اختصاص بودجه های مرتبط به آن برای رونق و شکوفایی این بخش ، عدم رغبت جوانان به کار و فعالیت در بخش کشاورزی استان ، بالا بودن هزینه های تولید و روند کند توسعه مکانیزاسیون به دلیل خرده مالکی و درآمد کم کشاورزان برای خرید ادوات و ماشین آلات ، ضایعات بالای محصولات کشاورزی پس از برداشت محصولات بخصوص در محصولات باغی، فقدان سیستم بازاریابی و بازاررسانی جامع برای عرضه و توزیع و ذخیره سازی و صادرات محصولات کشاورزی ، فقدان استراتژی جامع برای توسعه بخش کشاورزی ، ریسک و خطرپذیری فعالیت های کشاورزی ، عدم توسعه بیمه جامع برای تولیدات بخش کشاورزی و فعالان این بخش ، واردات گسترده محصولات کشاورزی در مقابل صادرات بسیار محدود آن ، گویای این نکته بسیار مهم و اساسی اند که بخش کشاورزی استان مازندران در پشت ظاهر سر سبزش از مشکلات ساختاری قابل توجهی رنج می برد.
سالهاست که از مشکلات این بخش بخصوص در استان مازندران به عنوان نگین کشاورزی کشور گفته می شود اما عزم ها برای حل آن جدی نیست بدون آنکه بخواهیم منکر تلاش ها و اقدامات بسیار خوب صورت گرفته در این بخش باشیم ذکر این نکته ضروری است که توجه به بخش کشاورزی از آنجائیکه تامین کننده مهم ترین نیاز جامعه یعنی غذاست از ضرورت و حساسیت بسیار بالایی برخوردار است و استقلال و امنیت غذایی در راس تمامی استقلال های سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی است.
اگر استان مازندران به عنوان استان زرخیز نامیده میشود یک تعارف و یا شعار نیست بلکه خاک مازندران به دلیل حاصلخیز بودن و قابلیت بالای این استان به دلیل دارا بودن جنگل ، دریا و دشت های حاصلخیز و رودخانه های پرآبش واقعاً برای ساکنان این استان و تمامی کشور یک فرصت استثنایی است که باید از وجب به وجب این استان خوشه های برکت و نعمت را درو کرد اما اگر آن را با ندانم کاری ، سهل انگاری ها و یا خدای ناکرده اشتباهات جبران ناپذیر خود به اسکلت های بی روح آجر و گچ و سیمان و آهن تبدیل کرده و منابع طبیعی آن را بادست خود تخریب کرده و تولید کنندگان آن فراری دهیم به طور قطع و یقین باید اذعان کرد تولید مولد را از بین برده ایم ، استقلال و امنیت غذایی خود را با دستان خود به مخاطره انداخته ایم و از همه مهمتر به وابستگی های گسترده دامن زده ایم و بر ضد اقتصاد مقاومتی عمل کرده ایم.
بنابراین بیاییم در سالی که به نام سال اقتصاد و فرهنگ و با عزم ملی و مدیریت و جهادی نامگذاری شده است با عزم ملی و مدیریت جهادی و با توجه اکید به بخش کشاورزی و کشاورزان استان به عنوان اولویت نخست استان و اختصاص اعتبارات ویژه برای حل مشکلات این بخش باعث پایداری و صلابت بیش از پیش مازندران نگین کشاورزی ایران شویم که در این بین وظیفه و مسئولیت مسئولان ارشد اجرایی استان ، نمایندگان شهرستان های استان در مجلس شورای اسلامی و تمامی مسئولان مرتبط در این بخش از حساسیت و اهمیت خاصی برخوردار است.
